Dikte oxideerbaar veen

De veendiktekaart is in opdracht van de provincie Zuid-Holland door Alterra Wageningen UR (2016) opgesteld. Doel was inzicht te krijgen in de gebieden waar oxidatie van veen door ontwatering zal optreden. Sinds de ontwatering van de veengebieden treedt er maaivelddaling op. En zolang die situatie voortduurt blijft het maaiveld dalen tot het veen, voor zover dat met zuurstof in aanraking komt, op is. Gepresenteerd zijn de locaties en diktes oxideerbaar veen met stapjes van 0,5 meter tot zo diep er veen is. Hoeveel veen er op den duur nog kan oxideren hangt af van een aantal factoren zoals drooglegging, neerslag/temperatuur (klimaatverandering) en bodemgebruik. Zonder verdere maatregelen zal door klimaatverandering de maaivelddaling toenemen door de hogere temperatuur en diepere grondwaterstand in de zomer. Hoelang er nog veen is en welke maaiveldhoogte/-diepte op de duur wordt bereikt hangt uiteraard ook af van de actuele veendikte. Die dikte kan worden afgeleid uit de Bodemkaart, samen met diepe profielbeschrijvingen. Omdat er releatief weinig diepe profielbeschrijvingen zijn is een rasterbestand samengesteld uit de geologische profielen. De veendikte is hier gedefinieerd als de dikte die bij landbouwkundige ontwatering kan oxideren. Een minerale ondergrond of tussenlaag van >40 cm is als onderkant van de oxideerbare veenlaag beschouwd. Onder de minerale laag kan dus nog wel veen voorkomen, maar dat blijft dan anaeroob en zal niet oxideren. Voor het bepalen van de veendikte uit de Bodemkaart is een geactualiseerde kaart gebruikt waarin recente revisies zijn verwerkt. Daardoor is de kaart gebaseerd op een brede range aan opnamedatums: van 1961 tot 2014. Voor het vaststellen van de veendikte is zoveel mogelijk gebruik gemaakt van de profielen voor de bodemeenheden die door de Vries (1999) zijn opgesteld. Die profielen zijn gebaseerd op de oorspronkelijke profielbeschrijvingen. Voor profielen die ontbreken zijn de ‘gemiddelde’ laagdiktes volgens de legenda bij de Bodemkaart aangehouden. Van bodemvlakken waar binnen 120 cm een minerale ondergrond is aangetroffen, bij voorbeeld Vk, is aangenomen dat die laag zo dik is dat eventueel veen onder die laag nooit zal oxideren. Daar (en bij alle minerale gronden) zijn de geologische profielen niet in beschouwing genomen. Omdat de opnamedatums van de Bodemkaart meer dan een halve eeuw verschillen kan er inmiddels decimeters verschil in maaivelddaling zijn opgetreden. Om een schatting te kunnen maken van de huidige veendikte is die daling berekend en van de veendiktekaart afgetrokken. Voor de berekening is gebruik gemaakt van de methode die beschreven staat in Jansen (2009).